Verk Auðar

Hér er horft úr stofunni og inn í borðstofuna. Stofan er klædd með viðarplötum en þetta mun hafa verið í fyrsta skipti sem slíkt var gert hér á landi. Veggmyndina til vinstri teiknaði Auður Laxness og saumaði. Formin klippti hún út úr steinbítsroði og saumaði á klæði. "Ég gerði þetta þegar Halldór fékk Nóbelinn," segir hún. "Hann var þá úti í tvo mánuði og ég var búin með myndina þegar hann kom heim." Fyrir neðan myndina eru kínverskur vasi og Búddastytta sem Auður keypti í Kína. "Ég keypti tvær svona styttur en önnur þeirra var tekin af mér, það mátti ekki flytja hana úr landi," segir hún. Yfir skenknum í borðstofunni hangir málverk eftir Svavar Guðnason. Til vinstri eru silfurkönnur, aðra gáfu vinnufélagar Auðar á Landspítalanum henni í brúðargjöf en hina keypti Halldór. Sögu silfurskálarinnar á miðjum skenk segir Auður sérkennilega. Þegar Halldór sigldi í fyrsta sinn utan eftir að heimsstyrjöldinni síðari lauk fór hann til Kaupmannahafnar. Þar hitti hann konu sem þekkti Jón Helgason prófessor, hún var frá einu Eystrasaltslandanna, ákafur aðdáandi Halldórs og vildi þýða verk eftir hann. Hún var vistmaður á taugahæli. Skömmu síðar sá hún í dönsku dagblaði mynd af Gljúfrasteini, en húsið var þá nýbyggt og algjör berangur umhverfis. Konunni varð mikið um að sjá hvernig umhorfs var hjá skáldinu og í kjölfarið fyrirfór hún sér. Skömmu síðar hafði lögfræðingur samband við Halldór og sagði konuna hafa ánafnað honum þessa skál í erfðaskrá sinni; Jón Helgason arfleiddi hún að ljósakrónu.

Í gegnum árin vann Auður fjölda verka í textíl. Mörg þeirra eru æði framúrstefnuleg og hikaði Auður ekki við að nýta óvenjuleg efni við vinnu sína. En virðing Auðar og áhugi fyrir hefðinni leynir sér þó ekki í verkum hennar og skrifum um hannyrðir og handverk. Foreldrar hennar, þau Sveinn Guðmundssong og Halldóra Kristín Jónsdóttir, höfðu ekki síst áhrif á það hvaða augum Auður leit hefðina að baki íslensku handverki. Með móður sinni fór hún ófáar ferðirnar á Þjóðminjasafnið þar sem þær tóku upp munstur og hleyptu hugmyndafluginu af stað, umkringdar altarisklæðum, söðulábreiðum og veggtjöldum fortíðarinnar.

Þegar litið er yfir verk Auðar sést vel hversu fjölhæf hún var; verkin eru af öllum stærðum og gerðum, allt frá Barbiefötum eftir nýjustu Voguetískunni til stórra og flókinna veggtjalda. Þessi verk bera þess vitnis að þau skapaði kona sem hafði sérstaklega næmt auga fyrir formum og litum ásamt þörf fyrir að endurnýja eldri hefðir og skapa ný viðmið. Nýtnin mótar einnig fagurfræði Auðar og verk hennar. Hún hrífst af verkum forvera sinna sem fundu hverjum efnisbúti nýtt hlutverk í verkum sínum. Í safni Gljúfrasteins er bæði að finna textílverk Auðar og skrif, munsturteikningar, möppur fullar af uppskriftum, úrklippum og prufum ásamt öskjum sem innihalda efnisbúta í alls kyns litum og efnisgerð. Það er safnsins að miðla áfram verkum Auðar og þeim hugmyndum sem birtast í verkum hennar.